Όταν σε αγκαλιάζουν άνθρωποι που δεν σε γνωρίζουν, αλλά έχουν κοινούς στόχους με εσένα ,όπως το να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον των μικρών μας φίλων κάνοντάς τους υπεύθυνους και ενεργούς ανθρώπους.
Όταν πια γίνεσαι φίλος μαζί τους και έχουν πάντα έναν καλό λόγο να σου πουν και να σε παροτρύνουν κι εσύ να προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο,για τα παιδιά,για εσένα,για εκείνους.
Όταν σχεδιάζουμε διάφορα φανταστικά και υπέροχα projects ,όπως το να τραγουδάμε νανουρίσματα από την φίλη χώρα μας Τουρκία και να παίζουμε παιχνίδια από τον αγαπημένο μας ζωγράφο Bruegel με φίλους που είναι πολύ μακριά ή να φτιάχνουμε κάρτες με τα στοιχεία του περιοδικού πίνακα με την συνάδελφο από την Ιταλία,να γνωρίζουμε το γρηγορότερο πράγμα στη γη, το φως με την αγαπημένη κούκλα του θείου Αλβέρτου Αϊνστάιν δημιούργημα των αγαπημένων μας φίλων από την Χαλκίδα ή και να φανταζόμαστε και να ζωγραφίζουμε επαγγέλματα του μέλλοντος.
Κι έτσι καμιά μέρα πια δεν είναι ίδια και βλέπεις την αλλαγή των παιδιών σε πολλούς τομείς.
Τι άλλο να πω παρά ένα μεγάλο ευχαριστώ,στον Κο Σταφυλά Κωνσταντίνο τον διευθυντή του 32ου Δημ.Σχ.Πειραιά,στους συναδέλφους όλους(και ιδιαίτερα στην Κα Ρηγοπούλη και την Κα Λαμπροπούλου),στον ακούραστο και πολύ δοτικό σύλλογο γονέων,στους γονείς των μαθητών μου για την στήριξη τους και στην μεγάλη οικογένεια του etwinning.
Ξεχωριστό και μεγάλο ευχαριστώ όμως σε αγαπημένους ανθρώπους που με στήριξαν την Κα Ναταλία Τζίτζη και την Ms Nihan Batan.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου